Inwoners van Alphen aan den Rijn, Boskoop en Rijnwoude, medeburgers
Nog maar twee keer mogen jullie, beste medeburgers, nog in je eigen gemeente naar de stembus. Op 12 september, om, al na twee jaar, nieuwe Tweede Kamer leden te kiezen. Nog steeds lekker mét potlood, omdat de stemmachines uit het jaar nul nog net zo onbetrouwbaar zijn als ze altijd al waren, en niemand geld steekt in vernieuwing. We zouden natuurlijk allang via het internet een goed systeem moeten hebben, bricks&clicks, maar dáárover wil zelfs niemand nadenken. Dus kiezen we politici die zich in de complexe wereld van de nieuwe media staande moeten houden, op een manier die meer past bij ons aller Archeon!
Enfin, het zal wel laat worden, maar ook handmatig zullen de verkiezingsuitslagen de ochtendedities van onze kranten wel halen. Nadat die nacht het goede ‘nieuws’ al miljoenen keren via Twitter en Facebook tot ons is gekomen. En, wie het ook wordt, Rutte (opnieuw) of Roemer, “Ze dronken een glas, ze deden een plas, en het bleef zoals het was. Want Rutte kan natuurlijk, na jarenlang mooie verhalen vertellen, geen kant meer uit, en Roemer komt er nog wel achter dat het aansturen van grote groepen vastgeroeste ambtenaren op de ministeries geen eenvoudige zaak is.
Maar we gaan het allemaal wel zien, na de korte campagnes (het geld is op) voor deze verkiezingen.
Waar ik het vandaag over wil hebben, beste medeburgers, zijn de historische verkiezingsborden die al een week lang het beeld in onze steden en dorpen afschermen. Grote borden, waarop zo direct 21 (!) partijen zichzelf gaan presenteren. Zóveel, dat daarop alleen kleine posters passen, en de diverse partijen zich nóg schabloonmatiger dan gewoonlijk moeten uitdrukken. Met al die partijen gaat het eruit zien als een vissersvloot op vlaggetjesdag. Om ze allemaal goed te bekijken, moet je wel heeeeel lang stilstaan bij het stoplicht! Omdat dit laatste niet gebeurt (hoop ik), zouden die politieke partijen zich de uitgaven voor deze posters, én de kosten en/of moeite om ze erop te plakken, kunnen besparen. Dat spaart niet alleen de partijkas, maar ook het milieu! Want zoveel verschillende partijen op één bord, dat communiceert natuurlijk helemaal niets meer dan dat veel Nederlanders de bestaande politiek zát zijn. Maar uiteindelijk zullen de ‘klevende kiezers’, de kiezers die al jaren, zonder ook maar één letter van het verkiezingsprogramma te lezen, ook deze keer weer op ‘hun’ partij stemmen, wát die ook voor verschrikkelijks voor hen in petto heeft.
Tja, medeburgers, democratie is een moeizame zaak, en NIET alleen in Griekenland, waar we zo graag naar wijzen. Ook in Nederland zien we alles en iedereen óf stemmen op de VVD, die alles wat we hebben aan de rijken wil geven en precies weet hoe ze dat kunnen doen, óf op de SP, die alles aan de armen wil geven, maar geen idee heeft hoe ze dat voor elkaar krijgen. De rest van de partijen, de grotere, de kleinere, én de nieuwe, spelen op 12 september slechts in de kantlijn mee en kunnen hun knopen pas gaan tellen als die twee partijen hun stellingen hebben betrokken.
Zoals ik al zei, vlaggetjesdag. Iedereen vlagt, om te verbloemen dat de vis slechts door twee partijen wordt binnengebracht.
Een koddig gezicht, direct op die, nu nog vooral lege, ‘verkiezingsborden’, een hoop werk voor de paar mensen die er enthousiasme voor kunnen opbrengen, maar niet meer dan zinloos vlagvertoon.
Ik zie net dat het CDA écht de weg kwijt is. Die partij heeft een posterformaat dat te groot is voor deze verkiezingen. Dat vraagt er gewoon om overgeplakt te worden. Vreemd!