De Wet van Murphy

Het drama dat (net) geen drama werd
Toen heel Alphen, en daarna het hele land, werd opgeschrikt door het ongeluk met het brugdek van de Julianabrug, bleek dat er een wonder was gebeurd: Gebouwen praktisch geplet, maar er was NIEMAND bij omgekomen. Die, relatief goede, uitkomst lag natuurlijk niet aan de inzet van de uitvoerders, die deze klus nooit zo hadden mogen uitvoeren. En bij onze gemeente lijkt die wet van Murphy “Als iets fout KAN gaan, gaat het ook fout” helemaal onbekend te zijn!
Nee, op ons stadhuis gaat men uit van het omgekeerde: “Als iets goed KAN gaan, zal het ook wel goed gaan”! In rotsvast geloof in die stelling, werd het leven van Alphenaren op het spel gezet. Nu alle eindjes bij elkaar komen, moet de Alphense politiek niet blijven kijken naar externe uitvoerders, maar daarbij ook interne sleutelfiguren in dit drama betrekken, de verantwoordelijke wethouder, VVD-er Tseard Hoekstra, natuurlijk voorop!

Haast
Ik ben, en met mij vrijwel elke Alphenaar, geen hijsexpert. Maar toen ik dat gedoe met het loodzware brugdek, met losstaande kranen op wiebelige pontons, zag, vroeg ik me toch werkelijk af wat iemand bezielt dat zo aan te pakken. Want hoeveel zekerder lijkt het niet die kranen stevig op het landhoofd te plaatsen, die schuit eronder te varen, en het brugdek netjes op zijn plaats te leggen? Zo is het toch voorheen ook altijd gegaan?
Pas bij het opruimen van de ellende zagen we hoe het toch had gekund, vanaf het water. Met die enorme gele drijvende bok was het prima gelukt, en was een hoop onheil voorkomen. Maar nee, blijkbaar moest het allemaal zo snel mogelijk, en zo goedkoop mogelijk, en mochten Alphense burgers het risico dragen. In oorlogstijd heet zoiets ‘Bijkomende schade’, maar waar was hier de oorlog? Waarom die haast? Die brug lag er al maanden uit, een paar weken extra was voor niemand een probleem geweest. Of toch, en wie is die ‘iemand’? En onder wiens politieke verantwoording gebeurde dat?

Ontruiming
Er hoeft maar een brandje te zijn, of alle omliggende panden worden (terecht) ontruimd. Toen het kwaad éénmaal was geschied, moesten tientallen mensen uit de Hooftstraat tijdelijk wel hun woning of bedrijfspand uit. Maar op het moment dat het werkelijk gevaarlijk was, mocht iedereen meekijken, vanaf de oever, vanuit de omliggende huizen, het leek er niet toe te doen. Naderhand is gemakkelijk vast te stellen dat, op een iets ander moment, er tientallen slachtoffers gevallen had kunnen zijn, terwijl in de praktijk alleen een ongelukkige hond het niet overleefde. Een engeltje heeft beslist de nodige Alphenaren aangetikt om die dag niet op die plaats te zijn.
Maar opnieuw die vraag: Waarom is er niet ontruimd? Een beslissing die nét zo verkeerd was als het toelaten van die monstertruck in Haaksbergen, waar helaas wel degelijk slachtoffers vielen. Wat in Alphen én in Haaksbergen gold, is dat er veel te weinig ruimte voor fouten was ingecalculeerd. Alleen, anders dan in Haaksbergen lag in ons stadhuis wel degelijk een goede risicoanalyse, als ik het AD van 30 oktober mag geloven.
Kortom, wie heeft besloten dat ontruiming ondanks dat niet nodig was? En wie is politiek daarvoor verantwoordelijk?

En nu?
Kijk, dat brugdeel is terug in Friesland, en wordt daar gemaakt. Ikzelf zou nooit risico willen lopen dat daar, ondanks controles, toch structurele verzwakkingen in zitten, waar we pas na jaren, als alle betrokken bedrijven natuurlijk weer failliet zijn, achter komen. Volgens wethouder Hoekstra kost ook dit weer extra tijd. Maar opnieuw, waarvoor die haast? Dat gaan die mede-Friezen echt wel redden voor de volgende verkiezingen, Tseard! En opnieuw, voor dat herstelde brugdeel er weer in ligt, is het echt al 2016. Dus een paar maanden langer? Waar ligt het (echte) probleem?
En gaan we het nu wel beter aanpakken, met stabiele hijskranen en ontruimingsprocedures in werking? Of blijft die reciproke Murphy het uitgangspunt? En als het weer fout gaat?

Politiek
De Alphense politiek houdt zich heel stil rond dit project, want niemand wil er, politiek of juridisch, zijn handen aan branden. Maar intussen gaat het project wel door, met de daaraan verbonden risico’s. Daaraan zullen onze volksvertegenwoordigers toch iets aan moeten doen, voor er opnieuw Alphense privé bezittingen worden opgeofferd aan de heilige principes van ons Stadhuis.
Die wet van Murphy, echt, die bestaat!